Sinds maart 2019 heeft de Bekenstichting een nieuwe voorzittter. De hoogste tijd om eens nader kennis te maken en te horen wat haar achtergrond en plannen zijn. We spreken af in Restaurant Groot Warnsborn, een bij uitstek Veluwse omgeving. En in korte tijd krijg ik veel informatie over plannen, problemen en een visie op de Bekenstichting.
Ella de Hullu groeit op in een dorp in Zeeuws-Vlaanderen, waar water altijd een centrale rol speelt. Opgroeiend ontwikkelt ze veel belangstelling voor omgevingsfactoren en na het lezen van de boeken van Konrad Lorentz (grondlegger van de gedragsbiologie) weet ze het zeker: ze wil biologie gaan studeren. Uiteindelijk is ze niet in de gedragsbiologie beland, maar, gelukkig voor ons, in de plantenwereld, met name in het gebied tussen land en water.
Als student voor het eerst op vakantie komt ze op de Veluwe bij de Tongerense Beek en sinds die tijd kruisen de beken haar leven. Water en met name de overgangen tussen water en land, kraamkamer van veel planten en dieren, blijven haar fascineren. Ze komt en blijft onder de indruk van bronnen, sprengen en het prachtige landschap. Niet alleen de vele bijzondere plantensoorten, maar ook de verwevenheid van natuur en cultuur. En het kleine wonder dat er water naar bovenkomt, oppervlakkig gezien op willekeurige plaatsen (als je dieper kijkt is er natuurlijk wel een verklaring). Gevraagd naar wat ze ziet als de grootste uitdagingen voor de komende tijd antwoordt ze: “Natuurlijk is de droogstand van beken een voortdurend punt van aandacht.”
“Maar ook het Veluws waterbekken als strategische watervoorraad. Daarover moeten we voortdurend in gesprek blijven met de diverse partijen. We willen immers hetzelfde! Strategisch betekent niet alleen dat je als dat nodig is water kunt onttrekken, maar vooral dat je de watervoorraad duurzaam op peil houdt door de Veluwe (en de randen van de Veluwe) daarvoor optimaal in te richten. Dat betekent dus ook dat de beken blijven stromen. Wij hebben zoveel kennis en kunde in huis dat onze inbreng van grote waarde kan zijn. Het probleem wordt herkend, maar de oplossingen zijn nog volop in ontwikkeling. Hierin kunnen we een rol spelen als betrokken partij die met kennis van zaken meedenkt.”
“Naast deze beleidsmatige betrokkenheid is het belangrijk het verhaal van de beken te blijven vertellen aan de inwoners van de Veluwe, het is hun geschiedenis en het is het gebied waarin zij leven. Een interessant gebied met mooie natuur en ook vanuit cultureel oogpunt de moeite waard. Het verder ontwikkelen van mooie fiets- en wandelroutes, gekoppeld aan het gebied samen met de verhalen van mensen, is een doorlopende activiteit
van de Bekenstichting.” Er staat best veel op haar lijstje, je merkt aan alles dat ze goed ingevoerd is wat beken betreft en welke problemen er spelen.
Ze gaat verder: “We beschikken over professionals in de diverse werkgroepen. In de cultuurhistorie wil ik, samen met de werkgroepleden, me nog verder verdiepen. We moeten ook de contactpersonen koesteren, die zijn van groot belang voor het signaleren, deelnemen in lokale overlegvormen en het uitvoeren van diverse taken. De Bekenstichting is een vrijwilligersorganisatie waar mensen met plezier bezig moeten kunnen zijn en zich gewaardeerd voelen voor het vele werk dat ze verrichten, dat is de enige manier om te blijven voortbestaan en onze doelstellingen te kunnen bereiken.
Ideaal is het als niemand meer rond blijft lopen met iets wat hem/haar dwars zit of bezighoudt, maar het ergens in het bestuur of bij Zwier aankaart, zodat we met elkaar betrokken blijven en ruimte kunnen creëren om ideeën verder te ontwikkelen en te delen.” Er is al aardig wat voorbijgekomen en onze nieuwe voorzitster blijkt een betrokken en open persoon te zijn, waarbij de Bekenstichting in goede handen is. Tot slot vraag ik haar of ze nog een advies heeft.
Ze antwoordt: “Laat je inspireren en meld dingen die niet goed lopen!”
06-04-2020
